Wbrew zakazom

Ci którzy kochają i wbrew zakazom się nie poddają

Kiedy zawsze obok stanie,
Wali we mnie nieprzerwanie.
Potok pragnień we mnie płynie,
Gdy pomyśle o jej czynie.
Dotyk czując na swym ciele,
Skrzydeł Pańskich nagle wiele.
Stojąc obok wciąż trzepocząc,
Ciągle szepcząc lub chichocząc.
Powiadają przestań! Grzeszysz,
Tak nie wolno! Niebo peszysz!
Patrząc w oczy jej kochane,
Wiem, że nigdy nie przestanę.
Z nią pod ziemię się zapadnę!
W mroczną, ciemną otchłań spadnę!
Miłość nasza wieczną będzie!
Nikt nas nigdy nie odnajdzie!

Mury Piekieł my wznosimy Lecz miłością je spalimy!

autor

Domiś

Napisany: 2007-05-01 Dodano: 2007-05-02 10:11:50

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie