Wciąż mam nadzieję

Takie życie nie ma sensu.
Czy wiesz o tym?
Kochałam Cię zawsze i wszędzie.
Ma miłość była jak... motyl.
Wzniesiona powiewem radości
Jak liść na gałęzi się wierci,
bo wzlecieć chce w piękny świat,
lecz pełen smutku i... śmierci.
Umarłeś? Nie, ja w to nie wierzę
Nigdy nie dotrze to do mnie.
Nie mogę zaufać losowi
Nie mogę wciąż istnieć na dnie...
Choć kałuża mych łez
Jest większa w każdej chwili
To chcę mieć piękną nadzieję,
że ludzie się pomylili.
Nie Ciebie zmarłego widzieli
Nie za Tobą wszyscy płakali...
Tak, wiem, w obliczu śmierci
Wszyscy jesteśmy mali.
Lecz może to wszystko nieprawda,
Ja nie chcę kłamstwom uwierzyć.
Nadzieją mnie trzyma przy życiu,
Ona pozwala mi przeżyć.

autor

UlciaZ.

Napisany: 2006-10-25 Dodano: 2006-10-26 13:30:03

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie