Wędrowiec....
Na skraju życia przystanął ktoś
ze smutkiem patrzy na swój los
sandały w kurzu samotnej drogi
szuka przystani już bolą nogi
W swojej podróży zwanej życiem
bywał w rozpaczy i na szczycie
dzisiaj komputer barek HiFi
i pod poduszkę schowane łzy
Na skraju życia rozmyśla ktoś
słyszy pragnienia i serca głos
czasami widział latarni światło
ale bywało szczęścia namiastką
Na skraju życia zapłakał ktoś
ramiona pustki choć setki rąk
powoli zmierza w stronę nicości
zabierze z sobą sen o miłości
autor
Spiaca Lady
Dodano: 2008-09-13 16:14:40
Ten wiersz przeczytano 635 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
" Droga do nikad",,nie pamietamy jej poczatku i nie
znamy konca,,,idziemy
przez zycie jak po teczy,,,nigdy nie wiemy co
przyniesie nam jutro ani co jest po
drugiej stronie teczy...dobry refleksyjny wiersz.
Na skraju życia - zawsze ładnie potrafisz
przedstawić, oby było tak w realu
wędrowiec to każdy z nas...zmierzamy do nicości po
trudach wędrówki, wiersz wymowny i bardzo ładny.
Wiersz piękny i bardzo wymowny.To droga kazdego z nas,
droga życia.
życie mija w pogoni za szczęściem ,a ono ciągle daleko
Życie to ciągła wędrówka i dobrze to opisałaś. Trochę
łamie ci się rym. W 2 zwr. 3 wers zmieniłabym TVi na
HiFi (nie ma takiego zwrotu TVi). Natomiastd w 3 zwr.
ostatni wers zmieniłabym na "co okazało się zwykłą
matnią".
''Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą"...
Nikt z nas nie chciałby odchodzić w samotności.
Wiersz rytmiczny i z łatwością do niego można by
napisać melodię, szczególnie że i treść niebanalna.
Przemijanie, w jak różny sposób je odbieramy.
Opisałaś dosłowną drogę życia każdego z nas-choć może
przypadkowo to uszło uwagi innym - ja ją widzę jednak
dokładnie uruchamiając moje wspomnienia i moją
wyobraźnię może dlatego że jestem w ostatnim czasie
uczulony na tą poniżej kreski-dolną stronę! Mogę
śmiało powiedzieć - to piękny wiersz! Powodzenia
Wiersz bardzo mi się podoba.Płynnie się go
czyta,smutny rozrachunek z życiem.
"Na skraju życia zapłakał ktoś..."-piękne...Koniec
życia zbliża sie nieuchronnie,a KTOś ciągle
samotny.Nieraz tak bywa...
W Twoim wierszu maluje się obraz przegranego życia bez
miłości. Bardzo wyraziście podkreślona samotność.
Smutny wędrowca los... Wiersz refleksyjny, a samotność
ciągle z tym samym obliczem.
Ciekawy wiersz. Ma w sobie pewną tajemnicę i mądrość
życiową. Wiersz skłania do refleksji. Dobrze się go
czyta.Forma wiersza bardzo dobra.