WĘDROWNY WIERSZ

Rozmowa z Panem Leo Beenhakkerem –

Nie znamy się , proszę Pana a łączy nas wiele –
tulipany pijące wodę w wazonach,
trepy bo podobno z Holandii pochodzą,
no i przodkowie...
Pana to rozbawiło ? – no tak, Master futbol, and so on, and so on...


Powrót na stały pobyt -


mój dziadek był dębem
ręce miał kute w rudzie żelaza
imieniem Leona obdzielił potomstwo
i kazał im kopać smolisty węgiel

tuż, tuż – przy rozstaju dróg kupił plac po karczmie piwnej,
postawił dom i niebieską kapliczkę,
a opodal szumiał zajaciński las...
„ A wszystko przepasane jakby wstęgą, miedzą
Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą”

w słotne jesienie gdy wiatr wyginał topole,
snuła się z komina muzyka Jankiela,
świerszcze szeptały strofy wieszcza,
na dachu zaś gruchały gołębie,
latem – po wodę do studni biegała Zosia,
nosiła miód z barci i macierzankę w wiankach,

zostawił mi dziad glejt pisany stalówką:
„ Ala ma dom” – wziął karbitkę, poszedł na szychtę

gdy pragnę do tamtej krainy powrócić, na kształt serca dłoń składam
na piersi ją kładę
i słyszę – bijące białe źródła.

Mój dziad na imię miał Leon...




Fragment „ Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza – Księga I .

autor

HANA

Napisany: 2007-12-03 Dodano: 2007-12-04 19:08:55

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie