w(gnie)cenie

Droga Lucuś, tak jak cię lubię, twój wiersz bardzo mi
się podoba.
Jest tkliwy, romantyczny i opowiada o miłości. Tylko
jedno bym zmienił.
Kategorię.
Erotyk to uniesienie i cielesna żądza. U ciebie jest
delikatność, miłość i pamięć o miłości innych.
Pozdrawiam serdecznie

Piękny romantyczny,a te pościele były świeżutkie
wykrochmalone pachnące. Pozdrawiam

Dopełnienie miłości,pozdrawiam.

Zdecydowanie na tak. Podoba mi się. Pozdrawiam

Bardzo na tak :))

Ciekawie napisany wiersz..Koronkowa pościel, pamiętam
ją z domu. Faktycznie wgniecenia na twarzy były po
niej.
Pozdrawiam

Ładny, delikatny erotyk:)

Wyczuwam w nim moc słodzoną, tę rozgryzającą kąsające
ale.

Karl! nasi rodzice byli dyskretni, wstydliwi i
krępowali się nas uświadamiać! Ja przełamałam tematy
tabu: dyskutuję z córka na rózne tematy i o dziwo- ona
wie więcej!!!
Dziękuję serdecznie:)

Boski wiersz kochana:))na mega plus:))

Ach! Jeszcze bym zapomniał o koronkach - któruch nie
było,
a wgniecenia widocznie rodzice
wygładzali, chcąc nie deprawować
dzieci
Pozdrawiam serdecznie

maja wczesna młodość jak pamiętam
w pranie to spaliśmy w czerwonych,
a później biała krochmalona, pachnąca pościel
Pozdrawiam serdecznie

Jurku! Lubię: wypraną, wymaglowaną, pachnącą,
szeleszczącą, z koronkami...,
które delikatnie drażnią skórę...szkoda,że w
wyobraźni:(
Dziękuję Wam serdecznie:)
Halinko1 i Olu! Musiałam uwiecznić pamiątkę/ w posagu
/ po nieżyjącej mamie!
Myślę, przekazać swojej córce:)
Pozdrawiam serdecznie:)

romantyczny i delikatny ...piękny też mam taką pościel
- pamiątka :-)
re :poprawiłam miałaś rację to był zwrot do miłość-
dzięki za uwagę cieszę się że mnie czytasz
pozdrawiam:-)))))))

Lucy. Pościel z koronkami to na pewno symbol.
Dyskutowaliśmy już na ten temat na mailu. Wiem,że
obecnie pościeli prawie się nie pierze, a nawet nie
krochmali. Zawsze uważam wyciąganie jej za rogi, gdy
oboje z partnerów stoją na przeciwko siebie i
naciągają ją, za bardzo śmieszną czynność. Czemu - po
prostu nie wiem. Zawsze mnie to śmieszyło.
Widzę, że skróciłaś swój wiersz. I dobrze. Te obłędne
myśli - tak sądzę - są p r z e d wejściem do
pościeli. Gdy już tam obie strony są , to
jest....żarliwie. Ona jest tą Weną? a on jest oddany i
jest im dobrze. Oboje się uzupełniają.
Podoba mi się to co napisałaś.


Pozdrawiam serdecznie.

Jurek