Wiara,nadzieja,miłość
Dzięki Tobie.......
Gdy zawalił się mój świat
I marzenia w gruzach legły
Gdy straciłam wiarę w ludzi
I myślałam,że Feniks to nie ja
Gdy łzy wyschły jak pustynia
Uśmiech bywał tylko w snach
Ty zjawiłeś się w mym życiu
Po cichutku…Tak nieśmiało…
Z cierpliwością jak ocean
Nie wiem,skąd jej tyle masz?
Krok po kroku
Dzień za dniem
Uczysz mnie wiary, nadziei i miłości
Uczysz uwierzyć w ich sens.
......odradzam sie jak Feniks z popiołów.Dziękuje.
autor
wodospad
Dodano: 2006-11-15 20:37:53
Ten wiersz przeczytano 528 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Bardzo mi się podoba. Czuję jakbyś pisała o mnie.
bardzo podoba mi sie twój wiersz :) pozdrawiam :)