Wiatrem popędz

Samotne wieczory

W takcie wieczoru na nic się już nie czeka
czeka się dzwonka co u drzwi zabrzęczy
zmagają się myśli, te bliskie i dalekie
myśl wieczoru w zamkniętej srebrnej obręczy

Może jutro nadejdą goście widziani jako mili
wyciągnę się ku nim radosne w oczekiwaniu ręce
tak jak stoję, gdy przyjdą do nich wiatrem popędzę
będę rad by u mnie długo,nawet wiecznie gościli

Ranek tak jak noc, zafrasowany stoję w oknie
spoglądam melancholia na odwieczne w ciszy drzewa
wyjdę na oścież, na wprost niech mnie świat dotknie
samotność od dzieciństwa mi mocno doskwiera

Po co się martwić,z wysokości do mnie głos woła
nie miałeś Bolesławie dojść otwartych źrenic
jeszcze masz czas by wyjść z samotnego koła
ażeby wszystko na lepsze w swoim życiu zmienić

Bolesław -Slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2023-05-22 Dodano: 2023-05-22 08:32:08

Ten wiersz przeczytano 257 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie