Wieczny sen...

Wanna pełna wody trochę za gorąca
Nocy moja młoda nie zobaczę słońca
Trochę żal mi świtu żal mi mój Boże…
Postanowione… nic już nie odłożę
Suknia moja biała z koronek uśpienia
Światło jasności w mrok się zamienia
Świec woń co kojąco mnie kołysze
Ulubiona piosenka ostatni raz ją słyszę
Jestem panią swojego istnienia
Myśli obłąkanych księżyca zaćmienia
Nadchodzi czas wybranko ciemności
Rzeko krwi ludzkiej niedoskonałości
Przelane strumienie deszczu gorzkiego
Łaknę spokoju błogosławionego
Biała wanna otchłań moja mogiła
Niespełna kobieta która tylko była
Ostatnia chwila ostanie me tchnienie
Z życia fałszu gwałtowne wytrącenie…

Co dalej… nie wiem…

autor

nemezis 21

Napisany: 2009-04-13 Dodano: 2009-04-12 15:37:41

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie