***

Stoję przed tobą.
Patrzę Ci w oczy.
I czuję się winna.
Jak zawsze.

Wspominam wszystkie
Nasze wspólne chwile.
Te ułamki wieczności.
Nie było ich zbyt wiele...

Wtedy gdy
Siedząc obok siebie
Marzyliśmy o przyszłym życiu.
Tak różnym od teraźniejszego.

Lub też wtedy gdy
Staliśmy nad przepaścią
I rozważaliśmy
Czy skoczyć. I wzlecieć jak ptaki.

Albo Twoje słowa wykrzyczane
W olbrzymim kanonie
Pełnym tęsknoty i dziwnej nostalgii.
'Carpe Diem! Carpe Diem Skarbie...'

Byliśmy jak wiatr.
Jak dwa ptaki.
Tak wolne...
Uzależnione od siebie.

My - narkomani chwili teraźniejszej
My - więźniowie czasu
My - opętani przez ducha miłości.
My - skończeni szaleńcy.

Nie ma już Nas.
Wszystko skończone.
Jednym Twoim słowem.
Jednym czynem.

Tkwiłam i tkwię nadal
W próżni tego obłędu.
W tej nieskończonej miłości.
W tym szaleńczym uczuciu.

Wszystkie niewypowiedziane słowa
Wiszą teraz w powietrzu.
Nasza konfrontacja nie ma sensu.
Sprawa jest już dawno zakończona...

I tylko twój wzrok
I wspólne zdjęcia
I cała nasza wieczność.
I te parę wspomnień...

I tylko to uświadamia mi
Kim dla mnie byłeś.
Kim dla mnie jesteś.
I kim dla mnie będziesz.

autor

Untouched

Napisany: 2008-04-08 Dodano: 2008-04-08 21:51:13

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie