***

jestem na krawedzi
mam widok kapitalny
mysl mnie swedzi
skok sksperymentalny

bez liny bo tak prosze
ale z sercem do konca
na skrzydłach sie unosi
byle bliżej słońca

czuje sie teraz jeszcze wolniejszy
na skrzydłach zachwytu upadam
jak na głęboką wodę, smak życia mętniejszy
spadać, spadać... ja spadam...

ale wiem ze to jeszcze nie koniec
choć do początku jeszcze daleko
kiedy w szachach króla bije goniec
- to za za wysoko by zostać kaleką

choć tej poezji nikt nie rozumie
tych słów prostych jak gałęzie sosny
pisze tak jak to czuję, jak umiem
tworząc dziurawy most radosny

by jeszcze przez chwilę móc
śmierć raz jeszcze po raz oszukać
oszukać przeznaczenie, marzenia stłuc
- do trzech razy sztuka...

byle tego do końca nie przeżyć
byle choć raz w struny uderzyć...
i szukać słońca na dnie jeziora...
raz ,dwa... i trzy...
-spóźniona pora...

autor

Vergil

Napisany: 2008-04-05 Dodano: 2008-04-06 20:29:41

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie