***

Jej dłonie splecione na kształt kwiatu róży.
Jej usta jak maki czerwone.
A oczy - niby lustro, w którym odbija się morze bławatków.
Chciałbym posiąść ten ocean kwiatów,
na każdym z nich napisać swe imię,
by nikt nigdy nie zerwał choćby najmniejszego płatka.
Zazdroszczę temu wiatrowi, który swe palce zanurza w kosmyki Jej włosów,
który powiewnymi ramionami obejmuje ją, przytula, pieści jej ciało.
Chciałbym być tym wiatrem, lecz nie jak on odlecieć kiedyś hen, daleko,
lecz pozostać na zawsze przy niej.

autor

bewa

Napisany: 2008-11-26 Dodano: 2008-11-26 08:51:10

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie