:(

Zemsta padła na mnie sroga
Niech to będzie dla wszystkich przestroga
Nie wychylaj się szaraczku bo i tak nie dasz rady
Życie zniszczy Twoje cele, doprowadzi do Twojej zagłady
Ja spróbowałem wyrwać się z szarej codzienności
Przez chwilę chciałem poczuć choć odcień miłości
Postawiwszy pierwszy krok drobną namiastkę radości odczułem
Drugi krok okazał się być moim ostatnim ponieważ wtedy ból poczułem
Rozrywane serce i skórę
Przed sobą w ścianie zauważyłem mego egzekutora, zakrwawioną kulę
Leżąc już na ziemi uśmiechnąłem się i ulgę odczułem
Bowiem wiatr na mej twarzy poczułem
Patrząc w niebo promienie słoneczne mą twarz opalały
Widziałem jedynie oczy innych co ze swych ciemnych pokoików na mnie spoglądały
Cicho szepnąłem sam do siebie: ?warto było?
I tak umiera człowiek i jego efemeryczna radość
Bez frenetycznych oklasków, odchodzi w nicość
Całe jego życie odnosi się do jednego momentu
Był sam sobie władcą i kapitanem swego okrętu
Pomimo świadomości tego co się stanie
Stawił swemu losowi wyzwanie
I w odróżnieniu od tych co teraz z okien jego ciało martwe wypatrują
Sami w sobie za chwil kilka smutek poczują
Lecz do nich należy decyzja czy wychylą się ze swych więzień i radość odczują
Czy może sczezną i leżąc martwo w swym pokoju na swym ciele robactwo wyhodują

autor

orzelos1988

Napisany: 2011-06-30 Dodano: 2011-07-16 18:07:28

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie