C o d z i e n n o ś ć

VII Cykl. Dokąd Idziesz cz.III Życiowy cel

Obowiązek
poczucie odpowiedzialności
krąg zakłamania
przymglone spojrzenia
wir otaczających ludzi
jak młyn obracający swoim kołem
jak rzeka płynąca
ciągnąc za sobą hektolitry wody
tak i ty zostałeś przytłoczony
jej ciężarem i jej siłą
ponurym i szarym obliczem

ciągłe niekończące się pasmo
dzień i noc, doby i godziny
chwile i westchnienia
marzenia o zmianie
poszukiwanie drogi ucieczki
choć na ułamek spojrzenia
stracić z oczu ponure pasmo
przetrwać na jeden uśmiech

niestety jakas nieznana siła
nie widocznymi szponami
przyciąga do siebie jak magnes
uwolnić się, ale jak
takty muzyki dobiegają z oddali
melancholijny nastrój
urlop,promienie słońca
bliskość oddechu najbliższych
niestety świadomość powraca
jak z zły szeląg

nowa świadomość,
poczucie rzeczywistości
i nowy krąg zakłamania
koło w ruchu jak kierat
podaza po swojej osi do przodu
niezwyciężona
niepokonana
uparta i szara
codzienność.



05.02.ubiegłe stulecie

autor

kazap

Dodano: 2009-08-14 09:16:14

Ten wiersz przeczytano 852 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie