Więź samotności

Samotnosci dwie, więź wciąż jedna.
Z miłosci się wzięła, lecz juz sztuczną się stała
Łakną miłości, lecz już nie do siebie.
Patrzą po sobie, pragną razem być w niebie.
Kiedyś na dłoni je mieli, dziś co niedziela,
Od święta, od godziny, już nie przy kawie, nie przy łyku kofeiny.
Chcą się kochać, a biją się prawie.
Cóż za paradoks, u tych dwojga gości,
kiedyś jedno ciało, dziś dwie samotności.

autor

Janekt

Napisany: 2009-06-21 Dodano: 2009-06-22 15:08:03

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie