WILK
Księżyc przejrzał się w słońcu
brylantowe oczy zmrużył
zapachniało snem
jest za widnokręgiem
mroku i tajemnic gwiazd
węszy w ciemności nęci chęć
połknąć słońce w całości zamierza
odbiciem jest znika w dzień
samotność i niezależność w parze
odcina się od innych zasadami
chcesz być z nim na życie
naucz się wyć i oswój lisa
bo walczy z nim aby cię zjeść
gdy jego jesteś
zagryzie innego i ciebie
to dumy pan stada całe życie
wojownik Marsa
zraniony
zamknie się w milczeniu
tam liże rany
i serce wierne kona z żalu
a łapy nie poda aby go wydostać
wilk dobry jest !
Łódź,29.04.2008 r. ula2ula
autor
ula2ula
Dodano: 2008-04-29 01:06:09
Ten wiersz przeczytano 771 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Jak zawsze ciekawie i indywidualnie:) czyżby to jakas
mała metaforka? Cud miód i poziomki:)XD
Doszukałam się analogii do charakteru człowieka,
szczególnie przekonało mnie o tym zakończenie, ale tak
na prawdę to w każdym czy to człowieku czy zwierzęciu
mozna doszukać sie dobra, wystarczy tylko dobrze sie
przyjrzeć. Ciekawy wiersz z przemyślanymi porównaniami
Nie wiem, jaki był naprawdę zamysł autorki, ale myślę,
że ten wilk bardzo do człowieka podobny... Wiersz
bardzo ładny!
Wilki podobno krzywdy nie chcą zrobić i z daleka ludzi
omijają. to ludzie częściej zamieniają się w wikka.
Tego też mi bardzo żal - szkoda, że nie chce łapy
podać, aby go uwolnić, ale taką ma naturę.
Ładnie, bardzo wymownie - super !!!!
Zal mi sie go zrobilo i chetnie bym go sama wydostala.
Bardzo ciekawie napisany wiersz
Wilk faktycznie jest dobrym zwierzęciem,ludzie sami
wykreowali go na zabójcę by zabawiać się w
polowanko.przyroda ma to do siebie ,ze nie jest
konfliktowa a ludzie ?
Bardzo ładny i mądry wierszyk.
Przyroda jest zaskakujaca.Bardzo ciekawie napisany
wiersz.