Wiosenne spory

Zaskoczyła mnie dziś rankiem zza okna rozmowa
Była dziwnie niemiła, kwietniowo - majowa
Kwiecień ciężko obrażony na kolegę spoglądał
A ten całkiem niewinnie, niepozornie wyglądał

Lecz już zdążył rozpakować swe wiosenne bagaże
Kasztany kwiatami obrzucił, bzom pąkówki dał w darze
I nie jakieś malutkie, i nie takie mizerne
Wyrośnięte, nabrzmiałe i zapachów tak pełne

Nie chciał czekać cierpliwie na swej pory nadejście
Chciał rozdawać wokoło umajone już szczęście
Z łóżka więc się podniosłam i miesiące skarciłam
Czy się wyspać nie można odkąd Wiosna wróciła?

Świergot ptaków o świcie, potem trele wśród nocy
Czy ktoś kiedyś pozwoli zmrużyć senne me oczy?
Tu się kłótnia skończyła, bo wiosenne miesiące
Dziwiąc się tym pytaniom poszły witać już słońce

Później grzecznie do spółki wszystko barwnie stroiły
I rzepakiem kwitnącym pola wokół żółciły
Więc z nadzieją ogromną wiersz wieczorem ten piszę
Może go przeczytają, podarują mi ciszę...

autor

Barbusia

Napisany: 2007-04-26 Dodano: 2007-04-26 21:08:13

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie