#wiosna muzyką pisana

inspiracja muzyką Antoniego Vivaldiego Cztery Pory Roku- Wiosna

Wiosną mam ochotę pogwizdać w polach koncertowo (,,La Primavera”)
razem z Antoninio Vivaldi’m dyrygować miłosne unisono pod wiatr.
Miłość faluje nad ziemią w objęciach słonecznych, czarodziejskim zaklęciem ziemia oddycha, pączkuje aby w błękicie nieba szeptać kocham. Księżyc tchnął w moją duszę tęsknotę do namiętnych pocałunków, wyrzucam ramiona na jego łysinę niczym kometa strzelam pocałunkami.

Super księżyc

Robaczy Księżyc zwiastuje wiosnę
w przepięknym wieńcu lisiej czapeczki
w zbliżeniu z Ziemią srebrzystą kulą
rozświetla wieś nad rzeczką Płonką
Blask martwych pól zastygłych cieni
na strunie odgłos skrzącego szronu
ślady robaków wypełzłych z kopców
Pełnia Klonowa czas zbioru soków
Spektakularny błękitnofiolet
wpatrzona w Niebo szepczę zaklęcia
zaczarowany promień na szybie
oczarowuje wczesnym przedwiośniem

Razem z żabami zwiastuję wiosnę, wybudzone z zimowej hibernacji wolno człapiemy nad staw za domem. Rechocząc zgodnie już czas na gody.

Garden party

jestem w ogrodzie pozbawionym ścieżek
który kradnie wonie rozległych enklaw
by co rano celebrować liturgię
stale rozkwitającej róży wiatrów.
owiana od wschodu dyktatem słońca
roztajała gleba otwiera łono
już zapłodnione kiełkującym życiem
a ryby w strumieniu pod prąd żerują
zielona kurtyna mokra od rosy
ukrywa pierwsze przylaszczki i bąka,
których z wiatrem pyli bazie na iwach,
rechotem żab trawnych w bajorach stawu
a do kielicha zagląda listkowiec –
cytrynek pijany od barw tęczowych
dzwoneczków rozkołysanych w podszycie
do wtóru fletu dostojnej gajówki.
olcha odrzuca brązowawe łuski,
formuje blaszki liści zzieleniałych
z zazdrości o żółtość kaczeńców , które
pod baldachimem rozkwitłej kaliny
dają znać płociom i jazom, że tarło
czas zacząć bo za strojną na różowo
gruszą zapalają się w kandelabrach
kasztanowce by kwitnącym jabłoniom
towarzyszyć jak druhny pannom młodym
zalotne nęcąc pszczoły słodyczami
a klon dostojnie pośród bujnych pokrzyw
gości dzięcioła, w kardynalskiej czapce
i takim sposobem fenologowie
spoceni i zgrzani mocą zaklęty
w wiosny cud ujrzeli w mojej samotni
najprawdziwszą głębię duszy ogrodu.

Ruch tranzytowy nad moim dachem, migrują kaczki, gęsi, żurawie i nagle zawisł klucz wiolinowy
drżąc w takt powiewu wiatrów nad łąką. Wrzaskliwe czajki moszczą swe gniazda i wytrzepują deszcze ze skrzydeł gwarnie wtórują za wiolonczelą „Fiiilip fiiilip, wylej olej, wylej olej”
i przeganiają skowronki w trelach. Odgłosy wiosny tonami nęcą cicho, cichutko i wrzask w mokradłach.

Na lęgowisku

Przez podmokły ols ścieżynka prowadzi
do szpaleru żerdź na granicy stawów
wśród gałęzi drzew gniazdo kormoranów
z konarami Olch guanem ubielonych
Powrót z zimowisk sezon rozpoczyna
w gnieździe usłanym liśćmi trzcin sitowiem
marzec przedwiośniem toki rozpoczyna
chrapliwym dźwiękiem wpółotwartm dziobie
Czerniobłyskacz łeb z delikatnym czubem
składa na grzbiecie pozycje przyjmując
jako koncertmistrz ogon rozciągnowszy
macha skrzydłami chcąc samiczkę uwieść
I nagle w locie krakiem przenikliwym
krąży nad samcem w krzyżyk rozłożona
kormoranka co dziobem zakrzywionym
zrzuciła pióro swojemu lubemu
Kwiecień rozkwiecił myśli, zzieleniał ogród czuję się młodo, znowu tuli – pan całuje w usta,
świat zawirował w kolorach tęczy.

Dzień Dobry Wiosno

Dzisiaj słońce po cieniu wschodzi powoli,
ciągnę promień za sobą w drodze do ciebie -
ptasi trel niesie jodła w sukni powietrznej,
wiodą mnie dzikie trawy szumiące ospale.
Człapie ze mną nad stawem olcha wiekowa
potężnymi łapskami wznosi nad ziemią,
w jej zwichrzonej czuprynie moje pragnienia
z dziupli oczy wyjmuję bardzo stęsknione.
Przyprowadzam ci uśmiech w bzie umajonym,
ileż uczuć układam w twoją dłoń męską,
kiedy milczysz wybucham splotem konarów
i przytulam do siebie - bratku błękitny.
Pracy przybywa, słońce przygrzewa, w oczach trawa rośnie, ziemia kwiatami mój wzrok przyciąga, nawet w tunelach koncert rozbrzmiewa trzmielnym bzykaniem pod połap niebios.

Mambina

W spoconym tunelu nieludzkimi łzami
płacząca rosa spływa.
Mignęło blaskiem,
grona kiści perliście skrzą ogniste kule
- wabią wzrok purpurą,
w łysych łbach przegląda się słońce.
Przysięgam, że trzmiele
nad pierzastym liścieniem
brzęczą radośnie na słonecznej harfie
- panienki w mini kwiecistej
mrugają zalotnie żółcieniem.
Wodą życia plują gumorodne węże
niby wulkan pulsuje w tomaten poezji
- ropucha rechocze wśród łodyg
i młode buszują na słomie,
przysięgam na ptaki pod sukniami liści
pająki utkały na muchówki sieci.
I pną się dwugrona nicią ku niebu
rozety ustami w soczystość wtulone,
pomidor indorzy się w złotej skrzyni,
zaręczam na smak malinowych -
najsłodszy i naj - tomaten Mambiny.

J.G.
https://www.youtube.com/watch?v=jdLlJHuQeN

autor

jadgrad

Napisany: 2022-02-08 Dodano: 2022-02-08 11:54:57

Ten wiersz przeczytano 1546 razy

Oddanych głosów: 67

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie