Wiosna z pazurem
Niebo pędzi nade mną,
tysiącem galopujących obłoków,
cieniem podążam za Tobą,
echem przebytych kroków,
W objęciu myśli, marzeń, dosiadam dnia,
ujeżdżam dziką naturę nocy,
skrzydłami motyli powietrze gra,
soczystym blaskiem księżyc broczy,
Dotyku pragnień burza,
kiełkuję w piorun ognisty,
wilgotnej trawy rozchylam uda,
spijam porannej rosy zmysły,
Otwarta jeszcze gardziel duszy,
wypluwam wszystkie złudzenia,
serce zaiskrzy, szał zaprószy,
pazurem instynktów wiosna uderza.
2009.04.05
autor
Diogenes
Dodano: 2009-04-06 16:13:46
Ten wiersz przeczytano 873 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Bardzo ładny wiersz na czasie.Podoba mi się każda
metafora,robisz to super!Za komentarz dziękuję, tak
Cisza może być bardzo wymowna,bardziej jak
słowa.Cieplutko pozdrawiam.
wilgotnej trawy rozchylam uda - całkiem udana
metafora, :) niezła całość
Zgrabniutki, metafory ciekawe - jak miło że jest
wiosna - pozdrawiam ciepło :))
moim zdaniem, świtny wiersz, od razu pobudza
wyobrażnię, metafory też na poziomie;)
Bardzo dobry cyt pazurem instynktów wiosna uderza
Odczuwalny erotyzm i siła żywiołów wznieconych tą
porą roku Duży plus
zgrabnie ujęte nadejscie wiosny