Wirowanie
Gdy przebijają mnie bólu strzałki
staram nie rozpaść się na kawałki.
Staję w bezruchu i patrzę w ciemność
a cały wszechświat wiruje ze mną
i wokół osi i wokół słońca
wraz z galaktyką i tak bez końca…
Gdzieś musi źródło być, a w nim siła
która to wszystko uruchomiła.
autor
anna
Dodano: 2023-11-29 09:15:10
Ten wiersz przeczytano 1547 razy
Oddanych głosów: 59
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
Nie tylko wspaniale napisałaś , ale i prawie diagnoza.
Poszukam tych sił, gdzieś muszą być, potem wystarczy
ekran przed...
...
wiatr porozrzucał
liście po parku
bawi się nimi...
jak my
uczuciami
ludźmi
...
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia
Refleksyjnie, dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Zemsty za haiku nie będzie. Wiersz podkreśla
dynamiczną i wieczną naturę wszechświata, ukazując
ideę ciągłego ruchu, nieustannego obracania się
wszechświata wokół osi. Podmiot liryczny doświadcza
bólu, ale jednocześnie dostrzega harmonię i ciągłość w
wirze kosmicznym. Poszukiwanie źródła siły, które to
wszystko uruchomiło, może nawiązywać do koncepcji
Stwórcy-Boga lub perpetuum mobile.
(+)
Wspaniale oddałaś odczucie bólu. Ślę moc serdeczności
i pogody ducha:)
Żródło w Bogu.
ładnie