Wniebowstąpienie

Biorąc za niego srebrniki
wypełnił co w piśmie pisane
wydał go Judasz żołnierzom
gdy kur obwieścił to pianiem

I on miał chwile zwątpienia
bólem, gnębiony konaniem
dlaczegoś mnie ojcze opóścił
wzniosąc do niego wołanie

Skończyła się jego męczarnia
już jest syn u ojca swego
witany śpiewem aniołów
otwarło się przed nim niebo

Doszedł do końca wędrówki
z krzyża złożony do grobu
w śmierci otulony całum
polecił swą duszę Bogu

Przed ciałem płacząca matka
i w strachu jego uczniowie
klęcząc wznosili modły
stojąc przy jego grobie

Pragniemy po śmierci życia
bo to jak zmartwychwstanie
a ja zaś wierzę w dobro
które tu po mnie zostanie!

Nie musi być po mnie rozpaczy
też nic mi po ostatniej mowie
wystarczy że wiersze wspomnicie
stojąc przy moim grobie

Znicze, też mają wymowę
gdy zorzą płoną nad grobami
to tak jak by Wena nocą
przyszła do mnie z rymami

Nie sława jest zmartwychwstaniem
czy spadek zostawiony bogaty
to pamięć po nas, wspomnienie
i czasem na grobie kwiaty

autor

Gregcem

Napisany: 2019-04-27 Dodano: 2019-04-27 18:54:27

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie