wołam do Ciebie, Panie...

zamiast do kotła pełnego wrzącej smoły
los rzucił mnie właśnie tutaj, do prawdziwego piekła
nie będącego jedynie wymysłem pustych ludzkich głów

obok mnie przechadzają się kilkunastokilogramowe szkielety
ubrane w pasiaste łachmany, żebrzące o kawałek chleba
bite i popychane przez pomocników diabła
zdają się mieć za nic podeptaną godność ludzką

gdzie jesteś? widzisz i nie grzmisz? podobno wszechmogący...

może pomiędzy zwierzętami w ludzkim przebraniu
spotkam Boga w koronie z drutu kolczastego
wyciągnie do mnie przebitą dłoń i zabierze z otchłani zła

z głębokości wołam do Ciebie, Panie...

autor

gothica

Napisany: 2005-06-15 Dodano: 2005-06-15 16:05:04

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie