Wołanie do Ariadny
Czas się końcem nici ze szpuli wyplata,
redukuje wizje do prostych symboli;
giną w labiryncie ścieżki Tezeusza,
wiersze dogasają w zbiorowej agonii,
pozwalając słowom umierać w szufladzie.
Żyć należy szybko, a odchodzić młodo,
w żadne konwenanse ze śmiercią nie
wchodzić;
nie dać się starości w łoże Madejowe
położyć jak ziarno, co deszcz zmienił w
plewę
i bardziej z dnia na dzień dusić wspomnień
pętlą,
gdy chleb rozkrojony znaczyło się krzyżem,
a w rękach babcinych jak ziemia był
święty.
Dziś kawa nie budzi poranną pieszczotą,
co noc cynik Księżyc wśród gwiazd się
zaśmiewa,
że kończy się chwila, gdy jestem tu
gościem
i mały się czuję, patrząc w oczy nieba.
Komentarze (73)
Pozdrawiam
Czyżby jakieś zwątpienie wtargnęło w twoje myśli,ale
przecież każdy je ma Arku...a takich wierszy nie wolno
chować do szuflady...przemyślenia na dziś...miłego
dnia.
Każdy z nas zmaga się z problemami szarej
codzienności, czuję się zagubiony. Wiem, że głową
muru nie przebijemy, dlatego warto szukać w nadziei
ukojenia. A wiara na pewno doda nam sił. Z podobaniem
wiersz. Pozdrawiam serdecznie
Witaj Arku
Twój wiersz dużo daje do myślenia.
i robi pozytywne wrażenie
(przychylam się do komentarza Halszki)
Pozdrawiam serdecznie
Poetycka refleksja zatrzymuje przekazem, miło u Ciebie
gościć, pozdrawiam serdecznie Arku.
Miło mi Halszko, że tak pięknie i trafnie
skomentowałaś moje wersy.
Pozdrawiam serdecznie :):)
Czy to wołanie do Ariadny wynika z obawy zagubienia
się w labiryncie życia?
Dostrzegłam w Twoim wierszu:
odnajdywanie siebie, poczucie swojej małości wobec
potęgi Wszechświata, świadomość upływu czasu i końca,
który i tak musi kiedyś nadejść.
Ariadna w języku greckim znaczy "najczystsza".Twój
wiersz to także czysta poezja.
Bogactwo środków stylistycznych, dopracowana każda
strofa robi wrażenie.
Nie wiem, czy właściwie zinterpetowałam Twój wiersz,
ale tak właśnie go odebrałam
Pozdrawiam Cię serdecznie :)
Fajnie ze tak myślisz.
Piechotą do lata.
Pozdrawiam :)
Czyżby peela strach obleciał? ;)
Młodość jest piękna i szybka i zmienna.
Dojrzałość nie wszystkim smakuje, niektórzy chodzą jak
struci...
Wiersz na tak!
Pozdrawiam Arku :)
Piękna, refleksyjna poezja, wiersz zatrzymał.
Pozdrawiam serdecznie :)
Jedynym sposobem na nieśmiertelność jest pozostawić
coś po sobie, co przetrwa wieki. Niektórym się to
udało.
Poezja, wspaniała,
przemijanie i nasza małość, kruchość wobec ogromu
Wszechświata,
głęboko refleksyjny Wiersz,
z ogromnym podobaniem,
pozdrawiam serdecznie:)
Dziękuję za czytanie i komentarze. Życzę Wszystkim
niezapomnianych wrażeń z obcowania z poezją. :):)
Arku to jest właśnie poezja, widzisz... nawet do kawy
można się przyzwyczaić.
Wszystkiego Dobrego.
Każdemu wolno wołać - powiada Ariadna
moja nić sprawiedliwa
jak jeszcze dotąd żadna