WRZOSOWISKO

Czy to zakończenie jakiegoś okresu w Twoim życiu?Może
teraz będzie fajniej?
Zakwitną cudne wrzosy..szkoda,że nie mogę Ci przesłać
swoich fotek wrzosów...z moich lasów i bagien.:(
A może mogę? kocham kwiaty i robię im
fotki...zwłaszcza dzikim,leśnym i polnym zielskom.:)))

Treść tego wiersza ukazuje jesienne spojrzenie i co po
nim pozostaje
p o z d r a w i a m

dobrze dobrane i przemyślane metafory - niesamowity
jesienny klimat . Bardzo lubię jesień.

Wprowadziłaś ciekawy i tajemniczy nastrój. Rozbudzasz
wyobraźnię czytelnika zmuszając do zastanowienia, kim
jest postać która się pojawi?Pozdrawiam:)

Na wrzosowisku sowy pohukują, trzmiele chwytają
ostatnie nektary odganiając pszczółki, a Jaś z
Małgosią bawią się w szukanie borowika. Zbereźnik
wiatr rozwiązał Jasiowi sznurowadła, by mógł go zmusić
do uklęknięcia przy Małgosi koszyczku pod pretekstem
zawiązania.... dialogu.

och, bardzo lubię takie klimaty... ognisko i
wrzosowisko :-)

To jest naprawdę dobry wiersz :)

Prawdziwie jesienny klimat++++

Pozdrawiam :)

jesień mimo melancholii, jest i tak piękna...

Piękna cisza u Ciebie, skupienie, taka chwila, którą
łapiemy.
Pozdrawiam:)

Miły wiersz, pełen nocnej magii i klimatu. Pozdrawiam
:)

Na nocnym wrzosowisku cisza zamieszkała, przerywana
jedynie cichym piskiem końca.Samotność tam bywa
najbliższa a zarazem i najdalsza.Pięknie namalowany
słowami obraz :)

Na nocnym wrzosowisku cisza zamieszkała, przerywana
jedynie cichym piskiem końca.Samotność tam bywa
najbliższa a zarazem i najdalsza.Pięknie namalowany
słowami obraz :)

Wrzosowiska mają w sobie jakąś tajemniczą magię,a te
"dogasające ogniska" dopełniają resztę,nastał czas
jesiennej melancholii...Pozdrawiam serdecznie...

Wrzosy. Fioletowe. obecnie przyprószone szadzią.
Zawsze są oznaką zbliżającej się jesieni i pięknie
zdobią krzjobraz. Sowa należy obecnie do rzadkości.
Jeszcze nigdy nie widziałem polowania drapieżnego
ptaka na myszy. Ale od czego wyobraźnia? Pozdrawiam
serdecznie i cieszę się,że mogę Cię czytać.