wspomnienia.
w oczach łzy..
pierwsza zaczyna toczyć się po policzku
za nią kolejne.
tyle błędów popełnionych.
tyle niepotrzebnych słów i gestów.
tyle ran i bólu.
mam 19 lat, a czuję jakbym miała 90.
patrząć na całe moje życie, wiem,
jedno..
przegrałam.
oddałabym wszystko, by cofnąć czas.
chciałabym móc zacząć żyć, bo umarłam razem z Tobą.
Komentarze (5)
dziękuję za komentarze i słowa pocieszenia ;]
Wiersz smutny, ale zarazem piękny w swoim smutku.
Bardzo szczery i osobisty, podoba mi się.
Wiersz nie tylko smutny, ale przepełniony rozpaczą i
goryczą... czasu nie można cofnąć, ale można zmienić
siebie i swoje życie... Pozdrawiam
przeczytałam, bo zaciekawił mnie tytuł, ja napisałam
wiersz...Wspomnienie...w wieku 19 lat nie można
przegrać życia...wszystko przed Tobą...uwierz
mi...jeszcze nie jedna łza popłynie...ale to nie
przegrana,to tylko doświadczenie jak mówi
Majla...zgadzam się z nią...to chwila, która minie i
znów będzie dobrze...
To nie przegrana -to doświadczenie jakie los
daje.Wystarczy je zobaczyć dziś, jutro ...za chwilę.