Wspomnienie

Dla uspokojenia mojego sumienia.

Niezliczone oddechy starganego sumienia.
Niezliczone spojrzenia zamkniętych pieczęci.
Utarte chwile upojnego myślenia.
Utarte... A my dopiero poczęci.
Pamiętasz? Ten dzień chwalebny?
Pamiętasz? Drżenie jedwabnej pościeli?
Świat jak pozytywki dźwięk wieczny.
Świat nie czerni, lecz olśniewającej bieli.
Patrz! Czerwień rażąca na niebie.
Patrz! Wyryty ślad w sercu otchłani.
Czy w milczeniu mędrca patrzę na Ciebie?
Czy to Ty tam wśród pędzących łani?
Czuję ostrość kosy na mnie patrzącej,
Czuję esencję trwogi niezmiernej.
Sama... Bez wiary, bez iskry płonącej.
Sama... Szukając nadziei pokornej.
Tam zamknięta w bezmiarze cierpienia,
Tam pomiędzy czyhającymi szponami,
Widzę jasność tańczącą, pełną ukojenia,
Widzę i lecę z nią wraz z białymi latawcami.

autor

Domiś

Napisany: 2008-03-20 Dodano: 2008-03-20 18:26:31

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie