Wśród tłumu wrogów
Wśród tłumu wrogów
Nie zatrzymujcie się
Idźcie i walczcie
W gołe pięści odziani!
Chociaż mielibyście umrzeć
Pokażcie uczucia
Nie lękajcie się prawdy
Ani ciemności świata
Macie siłę istnienia
Własną osobowość
Swoje własne ja!
Błagam!!!
Nie uciszajcie serca!
Po nas tylko nagrobek zostanie
A na nim imię i nazwisko
One mówią za nas wszystko!
Komentarze (5)
Wiersz brzmi jak credo. Nie skrywać własnego ,,ja",
iść za głosem serca, to trudne, ale ile daje
satysfakcji.
Walka na piesci z uczuciami? Tak sie nie da... Ale
wiersz ladny, zagrzewajacy do walki tych, co to lubia,
co walki potrzebuja.
Ten wiersz - to apel, by żyć wg wskazówek serca. ( a
jeśli serce jest czarne jak piekło..?)
"Po nas tylko nagrobek zostanie" ileż prawdy w
tym...jednak nie każdy potrafi swoim "ja" pokazać
własną osobowość i ślad zostawić...
Zapachniało mi tu rewolucyjną odezwą, ale nie znaczy
to, że w złym tonie... Jedynie te znaki
interpunkcyjne!