Wszechświat samotności
Bez Ciebie jestem zgubiona nawet na prostej drodze...
Teraz odchodzisz
Po zboczu Naszej Skały
spływają rozczarowane łzy
echo niesie w eter krzyk bezsilności
wiatr kołysze samotnym ciałem
Wróć!
Krzyczę do Gwiazd
przez miliony lat świetlnych
Idiotka!
Odpowiadają radosnym migotaniem
One
tak razem z Księżycem
chcąc nie chcąc
kochać się będą całe wieki
moje serce zamarło w nicości
tam gdzie Ty
Mój Prywatny Zagubiony Meteoryt
Od kiedy Cię nie ma ołowianą kulą toczy się Księżyc...
autor
marlove_18
Dodano: 2008-10-18 16:08:41
Ten wiersz przeczytano 890 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Noc, gwiazdy i księżyc wprowadzają w klimat atmosferę
wieczności, ukazują niebo, zawsze obojętne nasz żal i
ropacz
Oba teksty: przed i po wierszu, wciągnąłbym w treść
wiersza. Wiersz zrobił na mnie wrażenie. Już pierwsza
zwrotka: "naszej skały" - świetne - "rozczarowane łzy"
- super. :)
Gwiazdy beztrosko ignorują zawołanie.... tak jak
zawsze;/ dobre
Serce pisze te obrazy bolesne dramatyzm i emocja
Wiersz jest dobry bo tam jest człowiek gdzie jego
zagubienie Na tak!
Podoba mi sie ten wiersz, pisany z głębi serca.
Wiersz bardzo ładny szkoda tylko, że powstał kosztem
bólu i rozczarowania.Niemniej ciekawie napisany,
piękne porównania.Gwiazdy kochające się z księżycem no
i ten...Prywatny Meteoryt.
Wiersz wzruszający, interesujący, ale niepotrzebne
niektóre wielkie litery, np. Gwiazd.
Smutny i bardzo poruszający wiersz, wiem jak to boli
gdy miłość nas opuszcza. Serce nasze nie sługa wciąż
biję mocno i biję... Wszechświat jest taki cudowny,
może meteoryt spadnie...(nocne niebo jest takie
śliczne) czas wszystko pokaże...