Wszystko o mnie
Pragnąc tego, co nie należało
i wciąż nie należy do mnie
Marnuję resztki siebie,
które krusząc się,
nigdy nie wracają
na swoje miejsce
Czasem mam wrażenie,
że zapadam się w sobie
i staję się
własnym katem wspomnień
Pozostawiam wewnątrz
zamieszanie i bałagan,
niczym huragan
penetrujący
mój zanieczyszczony
Tobą krwiobieg
Przepraszam,
jeżeli nie czujesz się
na siłach,
by zostać,
bo nie mam pewności,
ale chyba się zabiłam
autor
Andie122
Dodano: 2014-12-13 17:57:07
Ten wiersz przeczytano 757 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
A moze by tak wyrownac wersy, lepiej by sie czytalo:-)
Nie dawaj się zamknąć w ciasne ramy ..
Wstajesz z popiołu dmuchnięciem Tytanów co stagnację
zrywają z przegubów..
..i płyniesz prawnuków Mądrością mych
Do życia wiecznego bez cudów
Pozdrawiam Ciebie
zwłaszcza po w;)
to chyba najwięcej boli
bo człowiek honoru
nawet majątek zostawi
bo wie iż miłość
ma swoje bogactwo
a nie czyjeś
choć i w starszym wieku
kiedy dzieci się ma
to tylko chwila
a dla bogactwa
cóż się nie robi
nawet oszukuje
Dam ci wszytko
a ty mnie kącik
w którym staje się człowiek
nienawiścią jak też samotnością
co bardzo boli w:)
bardzo dobry, emocjonalny i dramatyczny wiersz w
melancholijnym klimacie* pozdrawiam
Wiersz jest bardzo ciekawy i wydaje się autentyczny.
Jedynie co nieco przeszkadzał mi w czytaniu zapis
wersów.
ciekawy chwytający za serce melancholijny wiersz
pozdrawiam
Ciekawy chwytajacy za serce wiersz pozdrawiam
Ciekawy, smutny wiersz-chwyta za serce. Życie takie
bywa czasami, że panuje w nim zamęt i bałagan, ale
można próbować zmienić ten stan. I tego Ci życzę,
siły by podnieść się i walczyć - o siebie. Nigdy nie
jest za późno -pozdrawiam serdecznie
Piękny, szczery i trochę dramatyczny wiersz. Życie
jest dane nam tylko jedne. To znaczy trzeba obchodzić
się z nim jak z jajkiem. Pozdrawiam milutko.