Wtedy i teraz.

Gdy lato żegnało się z upalnymi dniami ciepłymi nocami,w ich związku chmurzyło się.Wraz z postępującą ciemnością
nadciągnął chłód, raniąc jej serce. Za lawiną tajemnic zaczął się skrywać. Co dzień walczyła z niepewnością, smagana przeciwnościami losu. To co usłyszała, przepełniło czarę goryczy. Nie miała pojęcia,jak się jej udało powstrzymać płacz w jego obecności.W samotności przepłakała drżące, pojedyncze uderzenia
zegara, potem dwa, potrójne uderzenia minęły jak w letargu. Zbudziła się z piekącymi ciężkimi powiekami,ból zaś był świeży po odpoczynku. O poranku,aż się
zdziwiła słysząc śpiew ptaków, że nie przerwały treli i szeptów, by pochwycić jej szloch i rozpacz. Tęsknota ciągle wyciskała milczące łzy z oczu. Żyła jak we mgle,i znalazła pocieszenie w codziennej rutynie.Przewidywalne nudne życie, ratowało ją przed obłędem.W głowie miała kłębowisko myśli, podobne do roju
wściekłych owadów. Radosne trele, ciepło słońca,było dla niej tylko w jego obecności.Na ławeczce w pergoli ukrywała się,w cieniu otaczających roślin, odgradzając się od świata, zanurzając się w świecie fantazji. Marząc, niemal słyszała muzykę, prawie widziała siebie, jak tańczy z nim wśród róż, azalii i piwonii wciąż kryjącą płatki i zapach w ciasnych kulkach....CDN.

"Ludzie nie są stworzeni do życia w samotności"-Alan Christoffersen
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2013-04-08 Dodano: 2013-04-13 11:23:28

Ten wiersz przeczytano 1279 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie