Wybacz mi Matko Ziemio!

Wybacz mi Matko Ziemio ,że tak beznadziejnym jestem człowiekiem,
Że po Twoim łonie chodze,a juz nie karmiony mlekiem,
Obłąkany nadziejami na przyszłość...z całkiem stępionym sercem,
Bez wiary w miłość idę...nadzieja też zniszczona wielce.
Pomóż mi matko Ziemio wstać i pójść po istnienie,
Obudzic wiarę i walczyć,o kazde moje marzenie.
Niech czas sie ojcem mym stanie,niech przyjdzie do mnie w rozkwicie,
Niech wskaże drogę na sukces,a zacznę życie o swicie.
Zdobędę wiarę na nowo...nadzieja się na nowo zbudzi,
Urodze sie znów jak dziecię...powstanę znów i wyjdę do ludzi.
Blaskiem życia ich natchnę...obudzę wiare jak moja,
Niech idą jak ja idę...a to zasługa będzie Twoja.
Daj mi moc ogromną,bym mógł ją przekazać innym,
By nie płakali po katach samotnie...by winny nie był juz winnym,
Wysłuchaj mej prośby Matko Ziemio,bo tylko nadzieja w Tobie,
Że każdy kto serce i wiare posiada,nie skończy jutro już w grobie.
Więc obudź sie Matko Ziemio...daj słowo swojego imienia,
Daj nam wszystkim...tak małym wiarę w moc zaistnienia,
My dzieci Twoje żyć chcemy...w swej mocy,wierze,godności,
Nie pozwól by każdy z nas umierał...samotnie w nicości.

autor

David_Saint

Dodano: 2004-10-26 01:58:05

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie