Wyprawa życia

Dla P.S.

Decyzją własną
za barwą słońca
wyruszyłam w drogę
nieznaną

Poszłam za głosem
tajemnym
głęboko wewnątrz bijącym

Na plecy odważnie zarzuciłam
plecak wytrwałością spakowany
W rękę mapę cierpliwości wzięłam
Buty z sznurówkami nadziei
mocno ryzykiem związałam

Na początku droga prosta
entuzjazmem usłana
przebiegała pośród łąki radości
Kwiaty uczuć pięknie wabiły motyle
O jakże piękny we mnie był krajobraz
Chciałoby się tutaj zostać
lecz do przodu wołało mnie życie

Wstałam z sennej jawy
myśląc dalej będzie ładniej
Cóż nowa pora przyszła
wiosny w sercu już nie było

Droga nagle zrobiła się wyboistą
Oczy rozczarowały się pustynią
Ciężar myśli mi doskwierał
gdy szłam pod górę strachu i zwątpienia
O kamienie milczenia ciągle się potykałam
Niepewności cienie mapę przysłaniały
Zagubiona
Zagubiona płaczem krzyczałam

Coraz ciemniej
zimniej się robiło
Mroźny wiatr w środku szalał

Przystanęłam z cichym żalem
Własnym pytaniem
Gdzieś ty światło to widziała

Przeczekałam chwilę zimy
Sople życia skosztowałam
Negatywne śniegi powoli topniały
Ostygłam z gorącego pożądania

Ze snu przebudziłam się mroźnie
Nie poddam się
Nie cofnę się
Iść w stronę anielskich chcę promieni
wyszeptałam

Pogrążona w czekania bólu
zaakceptowałam zmienność pór życia
Warto było ruszyć w drogę
Nie stać w miejscu bezpiecznie
Uczuć oglądać pejzaże

Dobrnąwszy do celu
Mogę się rzucić utęskniona
w ukochane ramiona
wolności
I podziwiać ze zdobytego szczytu góry
rozległe widoki miłości

autor

Saandra

Napisany: 2010-02-01 Dodano: 2010-02-01 19:24:34

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie