WYSPA

Amor omnia vincit et nos cedamus amori

Dryfując po szarym oceanie życia,
Poszukując sensu swojego bycia
Opuściłem pewnego dnia swą rdzawą kotwicę
Na wyspę widzianą tylko przez mego serca źrenicę.

Wyspa ta, choć odstrasza swymi wysokimi klifami
O które wciąż uderzają Posejdona fale swymi jęzorami.
Jest rajem dla mojej spragnionej ciepła duszy,
Zranionej kiedyś przez strzałę z Boskiej kuszy.

Nie zważając na szalejące sztormy,
Wdzierające się w głąb mej wyspy niczym Hoplitów formy
Idę nie zatrzymując się z otwartymi oczyma
By stanąć na przeciw „olbrzyma”
I zwyciężyć go wspólnie po raz kolejny
Umacniając pomost chwilami dość chwiejny.

autor

tales

Dodano: 2007-11-05 22:57:21

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie