Yeratel

Dla mojego Anioła Stróża...

Widziałam go dzisiaj
Gdzieś koło
Południa
Siedział na ławce
W parku

Ale nie wyglądał
Tak jak zwykle
Zgarbiony
Smętnie złożył
Parę srebrzystych
Skrzydeł

Jedną ręką podpierał
Głowę
Okalaną koroną włosów
Już nie tak złocistych
A zawsze starannie
Ułożone pierścienie
Niechlujnie opadały
Na blade czoło

W drugiej ręce trzymał patyk
Kreślił nim jakieś
Znaki na piasku
Których nie mogłam
Dostrzec

Kreślił je mocno
Czy z zacięciem?
Czy ze złością?
Czy ze smutkiem?

Nie wiem

Nie wytrzymałam
Podeszłam blisko
Chwyciłam go za zimną
dłoń

Był zażenowany
Widziałam to
Gdyz to jego rola
Jego odwieczny obowiązek
A którego nie wypełnił

Powiedziałam
Nie martw się
Każdy popełnia błędy
Nie uchroniłeś mnie
Nie skierowałeś moich myśli
W inna stronę

Miałam do Ciebie zal
Nie ukrywam
ale teraz jest już po wszystkim
A Ty - musisz pomóc mi
się pozbierać

Wtedy uscisnęłam go
Jak mogłam najmocniej
A jego srebrne łzy
Cicho poplynęły
Po moim ramieniu

Dopiero wtedy
Spostrzegłam
Że na piasku
Widnieje

Moje imię...

autor

Magdalena Płatek

Dodano: 2004-07-12 11:24:41

Ten wiersz przeczytano 761 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie