za mało mi

płynę a wzburzone fale nie mówią mi nic
milczą

spoglądam w niebo
osnuta błogą ciszą
zapominam kim byłam.

oddałabym wszystko by nie pamiętać
tamtego Ciebie

za mało mi bólu
cierpienia

widzę
oddycham Tobą...
zabija mnie ta co miała ratować,
wydrapuje na skórze tysiące myśli
tych pozytywnych...
co najbardziej tną serce...

moja matko
daj już spokój

nie uciekam w sen
stoję przed Tobą
odważna

nadziejo

autor

neta

Napisany: 2011-01-29 Dodano: 2011-01-29 18:42:52

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie