Za wcześnie...

Wczoraj przyniosłem ze spaceru gałęzie pokryte pękającymi zielonymi pąkami. W styczniu! Ale dziś zima sobie o nas przypomniała.

Zima w lesie. Choć nie ma śniegu białych poduch,
Na butwiejących liściach chrzęści ciągle szron.
A pod kurtkę się wciska mroźny wiatr ze wschodu
No i ptaków nie słychać (może oprócz wron).

Mróz zbyt słaby, by lodem skuć wesoły strumień,
Więc wciąż między drzewami szemrze cichy plusk.
Na łące, nad strumieniem dostarcza mi zdumień
Jakaś kępa wierzbowych, czy olchowych rózg.

Wątła zieleń żółtawa i niewydarzona
W środku stycznia przyspieszyć przyjście wiosny chce.
Zrywam te młode witki, będą do wazonu,
Bo tutaj nie przeżyją, bo mróz zwarzy je.

autor

jastrz

Napisany: 2024-01-15 Dodano: 2024-01-16 00:00:41

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie