Za zakrętem

"Otwarta rana ja znów sypie sól"

Im więcej jesieni tym jesteś mi dalszy,
Odrasta pokora i wieczne zwątpienie,
A naprawdę mam już dość się skrażyć,
Jak bardzo błądzę po drodzę do Ciebie.

Twoje spojrzenia jak węgle gorące,
Dwa błękity nieba we mnie patrzone,
Były tak dziko,naiwnie palące,
Delikatnie muskały od szyji po dłonie.

Bez krzyku i pasów ubezpieczające,
Zakręty w pisku wypełnione po brzegi,
Grzało mnie w środku ciało z zewnątrz drżące,
Jak pierwsza i pierwszy na planecie Ziemii.

I nagle wypadłam z ruchu okrężnego,
Już na innej patrzysz drogowskazy,
Dlaczego masz nie mieć czego lepszego?
Byłam pewna,zostawisz mnie. . .przy najbliższej okazji.

M2

autor

dominisiacds

Napisany: 2009-10-02 Dodano: 2009-10-02 20:48:01

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie