Zabierzmy się do nieba

Stałaś samotna na molo,
jak wyspa sama wśród fal,
szukałaś mnie w samotności.

Ja przechodziłem tam sam,
tak niewidzialny jak wiatr
i też pragnąłem bliskości.


Już nie płacz, chodź ze mną,
popatrz włosy Twoje na deszczu mokną.
Daj rękę, bo nocą
w samotności kroczyć Tobie nie wolno.

Do nieba chcę! Zaprowadź mnie!
Będę przy Tobie w każdą noc, w każdy dzień!
Zabiorę Cię gdzie tylko chcesz
schody do nieba wybuduję bo chcę!

Bo chcę!

Gdy wszystko pójdzie Ci źle,
będę Cię bronił jak lew,
bo jesteś mi najważniejsza.

Będziesz mi panią mych snów,
królową życia i tchu
nic więcej nie chcę do szczęścia.

Już nie płacz, chodź ze mną,
popatrz włosy Twoje na deszczu mokną.
Daj rękę, bo nocą
w samotności kroczyć Tobie nie wolno.

Do nieba chcę! Zaprowadź mnie!
Będę przy Tobie w każdą noc, w każdy dzień!
Zabiorę Cię gdzie tylko chcesz
schody do nieba wybuduję bo chcę!

Bo chcę!

autor

Mateusz Wojciechowski

Napisany: 2014-03-18 Dodano: 2014-03-18 14:18:42

Ten wiersz przeczytano 1136 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Sylabiczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie