Zabiłes niebo

Po rozbitej szybie boso spacerowało

Błękitne Niebo co krwią się zalało

Przywiały wszystkie wspomnienia

Białe Chmury ociekające z cierpienia



Na ulicy pod czarnym parasolem stał

Do góry nieustannie spoglądał

Człowiek który w reku ściskał nóż

Krzycząc z radością : „Zabiłem niebo już !”



Pękło do czerwieni rozgrzane

Niebo na dwie części wypalone



I skoczył się świat

A jego radość pozostała…
Elfik (16:30)

autor

Elfiatko

Dodano: 2007-12-30 23:22:30

Ten wiersz przeczytano 920 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie