....zabrałeś mnie tu

Szymonowi...

Znowu tu jestem,
ponownie sama…

To miejsce
pokazałeś mi Ty…
Twoje schronienie,
a mimo to zabrałeś
mnie tu…
Chciałeś, bym tak jak Ty,
doznała tej ciszy..

Obawiałeś się, że może mi się
nie spodobać…
Przyrównałeś to, do zwykłego,
a tu jest tak ładnie…

Choć minął już rok,
to ja nadal
dokładnie pamiętam,
o czym mówiłeś,
gdy byliśmy tu
pierwszy raz…

A Twój wizerunek,
nie widzę jak przez mgłę.
Powietrze jest ciepłe, bezwietrzne.
Nie zamykam oczu.
Próbuję odtworzyć kontur
Twej twarzy,
centymetr po centymetrze,
pomału nanosząc
najdrobniejszy nawet szczegół…

autor

Anioł-ek

Napisany: 2006-06-28 Dodano: 2006-06-28 17:55:50

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie