Zaduma

Oczy – tafla błękitu kryształowa
Przeszywają celnym grotem toń
Nie próbuj myśli swych w pośpiechu chować
Wzrok-strzała chytrze dotrze doń

Na co dzień rozszerzone przyjemnością źrenice
W oka mgnieniu wiążą nieme Czarne Dziury
Zanim marzenia błądzące pochwycę
Beleczki zgromadzą się w tęczowe mury

Czyś ty rodzic mój czy snajper?
Wymierzasz, gdzie trafić mój umysł…
Decyzja i pada najpierw:
„Czym ty żyjesz?!” Wyrwali z zadumy.

Bez ładu bez składu bezwolnie
Układają się usta me w jedno słowo: „Powietrzem…”
I znów rozbiegły się me myśli swawolnie
I znów rozbiegły się marzenia pośpiesznie.

autor

misza-el

Napisany: 2006-03-03 Dodano: 2006-03-08 13:49:53

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie