Żagle

dziękuję, że jesteś obok mnie
szczególnie teraz, gdy jestem na dnie
moje myśli znowu zniewolone
usta nucą pieśni zabronione
ręka zapisuje coś na stronicy
serce pilnuje największej tajemnicy
z oddali słychać wycie wilka
odwagi dodaje mi to w chwil kilka
odszedł już największy wróg moj - smutek
obserwuje walki z nim przerażający skutek
uświadamiam sobie nagle
że warto zacząć rozwijać żagle
ruszyć w podróż, która ducha uniesie
i serce z dna znowu podniesie
poszukać miejsca naszego już
z wielkim ogrodem pełnym róż

autor

Unhappy

Dodano: 2007-07-31 23:00:07

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie