zagubieni
05.01.2009 Krotoszyn
Niepozorny los ma tendencje zeszmacania
resztki człowieczeństwa
W człowieku oczywiście
Zaś mędrcy świata i monarchowie degenerują
do reszty
Społeczeństwo oczywiście
A może to się polityków bądź władców
współczesnych królestw
Tyczyło
Czy taka teoria ma szanse powodzenia w
dwudziestym pierwszym
Wieku ?
W szkołach uczą o pytaniach retorycznych,
lecz dlaczego nie uczą udzielania
Na nie odpowiedzi
Cały wszechświat się nieładem odznacza
A może:
To my zatraciliśmy „zdrowe”
spojrzenie
Demony wkradły się niepostrzeżenie do raju
Adamowego
I degenerują wspólnotę myśli, czystość
ciała
Wzbudzają agresję, którą kierujemy ku
sobie
Bo jakżeby inaczej
Zagubieni w sobie
Szukamy nadziei
Pragniemy miłości
Wybieramy wiary
My – zagubieni
Komentarze (2)
Zagubieni.... zatraceni... w swobodnej przestrzenie
(wszech)świata.... oryginalny wiersz...
Hmmm. Ciekawy. Inny.