zagubieni
zapewne tak jest
ty czekasz i pocztę przeglądasz
a ona codziennie do skrzynki zagląda
cisza i pustka brak wiadomości
na ustach nie gości też uśmiech
beznadzieja niemocą ogarnięta
tęsknić już im nie trzeba
serca związane wierności słowem
płakać a czemu by nie ale gdzie
a jednak kłuje w piersiach
ta myśl co błąka się po zwojach
że to rocznica choć już odległa
miesiąc tak piękny pszenica dojrzewa
przed nimi życie przecież nie śmierć
i tak każdego roku wspomnienia wracają
nie wiesz czy to była miłość
ona jest pewna że była
bo dla niej to był
jedyny nie cierpki czas
często zadaje pytanie
dlaczego za nią decyzję podjęto
czemu nie dane było jej
dotrzeć do nieznanych bram
odnaleźć szczęście i żyć tam
dziś otulona z wierszy pragnieniem
spędza samotne wieczory
a u jej stóp świat nie stoi otworem
Sabina Gancarz
Komentarze (28)
i oni gdzieś tam oddaleni na zawsze... smutne
zamyśliłam się, melancholia bywa piękna tylko w
poezji, jak u Ciebie
Najbardziej żal utraconych szans - myśl torturuje nas,
że może, gdybym, a czasu cofnąć nie niemożliwe -
Pozdrawiam
Pięknie choć smutno
Pięknie chciaż melancholijnie u Ciebie Sabinko
Moze któregos dnia szczęscie usmiechnie sie do pelki i
znowu bedzie radosna
Pozdrawiam serdecznie i zyczę wspaniałej niedzieli w
plenerze :)
Wzajemnie Sabinko:)
zaduma, melancholia - ładny refleksyjny wiersz.
Świat stoi otworem nawet dla samotnych, ale co z tego
skoro sami zamykają się w sobie. Można wyjść do ludzi,
ale trzeba tego chcieć. Piękny wiersz Sabinko.
Pozdrawiam serdecznie.
Witam w ten piękny dzień i dziękuję za odwiedziny :)
Może ta samotność zniknie i świat się otworzy.
Pozdrawiam Sabinko
Bardzo ładny ,chociaż smutny wiersz,Pozdrawiam
serdecznie:)
ładny wiersz Sabinko:)pozdrawiam
brzmi jak skarga...ładny wiersz, pozdrawiam:)
smutnie z melancholią, ona przeminie,,,pozdrawiam
cieplutko
pięknie przekazać melancholię jest sztuką:) pozdrawiam