zagubiona...

patrze...i co widze...bloki...szarych ludzi pedzacych gdzies przed siebie...zaden z nich nie liczy sie ze mna...zaden nawet nie spojrzy...jestem jakby powietrzem..obserwuje wszytskich ale mnie nikt nie widzi...ide..sama ide...tylko moje mysli...moje spojrzenia w strone tych ludzi ktorzy nawet nie wiedza o moim istnieniu.. ide sama...i walcze z moimi myslami..lecz to wszystko na marne...ktos idzie obok lecz nie zauwaza mnie wcale...
zatrzymuje sie...patrze na nich wszytskich..oni nadal pedza..krzycze...wrzeszcze...nikt mnie nie slyszy...biegne rozbijajac sie o nich lecz..oni i tak sa obojetni...nie widza mnie...nie czuja...nie slysza...
mam dosc...
rezygnuje...
wylaczam sie z tej gry...

autor

tajemnica

Dodano: 2006-04-08 21:21:31

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie