zaistniał tylko jeden raz

" w końcu upadamy w czas, wyprostowani, i nie jesteśmy ni cieniem" - P.Neruda

(pop.)*


zatrzymajmy się, zawołajmy echo!
kateporia wróżenia nie załatwia sprawy.
żaden interes nie decyduje o powstaniu.
chodzi nam tylko o to, żeby rozumieć innych.
kiedyś opłaczemy wymazane wspomnienie,

z grymasem, którego nie zobaczy łotr, kiedy dreszcze
przenikają ciało, udając się tam, gdzie nie dotrą.

miałyśmy zniknąć, zanim ktoś "zacznie mieć rację".
spieszyło się nam, żeby przeżyć choć moment więcej.
w głowie zostało niewiele po zgaszonej iskrze,

ot, koszmarnie przyjemny kawałek lata, w oparach wina.
nic nie było i nigdy, przenigdy nie będzie.

motywujemy się wzajemnie w równoległych światach. pochodzimy z krainy radości, która nie zasypia,
z plemienia "Niewolników Strachu". wmówiłyśmy sobie, że wesołe wabiki z pełną gracji manierą odcisnęły Dilmun w tabliczce zamarzniętej goryczy, i teraz płonie w nas lód.

autor

rina

Dodano: 2010-02-02 01:53:22

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie