zalamana nerwowo

ukrutnie mi smutno

bezsilna tone
i w srodku plone
skulona w krzyku
niemego o pomoc
opatulona w krople
potu na czole
szukam okna
na swiat, zamknieta
pukam w puste sciany
az slowa echem, niesie
po pokouju dlugo,
zostaw mnie wspokoju
bozy slugo
i daj spoczynek na wiecznosc
raj w ogrodzie radosci
i spoczac mi w blogiej normalnosci .

znowu wszystko sie zwalilo na mnie ... jak zawsze ...

autor

proszek

Dodano: 2005-10-29 16:34:11

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie