Zamyślenie

Szumi tysiąc pól i rozrywa się.
Zmierzch.
Jak ból wkładany do ust.
Chleb.

Rozebranych jesnienią drzew nie żałuję,
bo jeszcze nie czas na taki żal.
W dłoniach rozcieram dojrzały kłos
i patrzę w tą najdalszą dal.

Noc – staruszka rozmawia z gwiazdami.
Ja jej nie słucham,
kiedy szepcze czarnymi wersami,
bo we mnie jest ich tysiąc,
tych moich słów i tysiąc mam twarzy...

...a każda jest Twoją niewolnicą,
wykutą z ciemnych,
nieżywych witraży.

Czasem jesteś tęsknotą,
czasem zamyśleniem,
rozsypanym krzykiem,
skruszonym płomieniem...

Pochowam cię wśród srebrnych brzóz,
zostawię noc i te tysiąc pól.

Ocknę się na chwilę,
a wraz ze świtem do zasapnych ust,
jak ta Pierwsza mgła
ponownie się schylę.

autor

LenaLaut

Napisany: 2009-08-23 Dodano: 2009-08-24 00:00:41

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie