Zapomniana lokomotywa
Jak babcia stara, z daleka od stacji
stoi maszyna, wymarłej już nacji
nie wozi już dawno, towarów i ludzi
tak stoi, myśli i bardzo się nudzi
Ciągnęła za sobą tender, wagony
zwiedzała po drodze inne perony
gwizdała po drodze jak było trzeba
też parą buchała z komina do nieba
Stoi i myśli, tak myśli i stoi
że na złom ją dadzą, bardzo się boi
żyletki z niej zrobią, śruby i puszki
i nic nie zostanie z parowej staruszki
Bardziej by chciała, by zrobili szyny
by mogły znów jeździć po nich maszyny
szybkie ekspresy lub też towarowe
nie ciężkie ogromne, lecz całkiem nowe
Tak stoi i myśli, tak stoi i marzy
że może się znowu podróż wydarzy
do tendra naleją do pełna znów wody
ogień rozpalą i sprawdzą przewody
Przypięli by do niej, staruszki wagony
by ludziom pokazać znajome strony
gwizdała by głośno, sypała iskrami
by dzieci zachwycić, świeciła lampami
Tak stoi i marzy, że znowu ktoś może
jej piękność sprzed laty odzyskać pomoże
by znów jako ciufcia, z dalekiej
przeszłości
woziła po świecie, podróżnych i gości
Gregcem
Komentarze (10)
Fajnie napisane, refleksyjnie. W czeskim Prerowie
przed dworcem stoi piękna, odrestaurowana parowa
lokomotywa, a jednak zawsze jak na nią patrzyłem,
jakoś mi było smutno. Pozdrawiam
Z podobaniem przeczytałam.
Fajna refleksyjna bajeczka...
Wszystko ma swój termin ważności...
Pozdrawiam :)
W najgorszym razie, niech tam sobie stoi ta
lokomotywa, ale trzeba o nią dbać, żeby przetrwała
dalej. Świetny wiersz, pozdrawiam
Z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
Świetny wiersz,doskonale napisany.
Przeczytałam z prawdziwą przyjemnością.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wszystko ma swoją duszę, nawet stara lokomotywa.
Zapomnienie boli, bo wszystko miało kiedyś lata swojej
świetności.
Świat poszedł do przodu, a my wraz z nim i
pożegnaliśmy lokomotywy.
Bardzo ciekawy i oryginalny wiersz o przemijaniu.
Świetnie się czyta.
Pozdrawiam serdecznie
fajny, lokomotywy mają duszę,
szkoda że juz ich nie ma.
robiły cudowne zamieszanie staratując.
mój głos i szacun jest twój
Super wiersz jak u Tuwima.
Lokomotywa może trafi jako obiekt muzealny, tak jak ta
w Zabrzu.
https://dziennikzachodni.pl/zabytkowy-parowoz-ty2-kole
jna-atrakcja-turystyczna-zabrza-zdjecia/ar/c3-462778
Pozdrawiam
Na początku wyrażę swoja radość, że znów Pana tutaj
widzę, naprawdę się cieszę. Też wracam pamięcia do
takich obrazków i często mi się chce płakać, bo "to se
ne wrati". Przypisanie uczuć maszynie - genialne!
Taka moja (nazywają mnie czasem upierdliwcem) uwaga:
"też parą buchała z komina do nieba"
zamieniłbym na:
"i parą buchała z komina do nieba"
Proponuję "gwizdałaby"
"do tendra naleją znów do pełna wody
Świetny wiersz!