Zapomnieć
Chcieć by tak zapomnieć,
Tyle krzywd co było.
Zapomnieć tyle niezbędnych słów,
Które na języku się tliło...
Zapomnieć te wszystkie bóle,
Które trwały miesiącami,
Zapomnieć co knuje, by żyć poprawnie.
Choć ludzie mówią:
„ Kto kombinuje, ten żyje”.
Na jedno wychodzi...
I tak kiedyś z gniję.
Zapomnieć tych ludzi,
Co gardzili mną...
Zapomnieć ile było nerwów, ile złości,
nienawiści...
Boże! Aż tyle tego...
Pomnożyło się przez dwa...
I wszystko straciło smak.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.