Zapomnienie
Samotnie w polu
białokora brzoza stała.
Ona tylko o grobie
bezimiennym
u stóp swych
pamiętała.
Przez całe lata
swego życia
pieśni mu szumiała.
Teraz i ona
czasem zmęczona
sojąc powoli kona.
Każdy o niej zapomni
Jak o grobie u jej stóp
nikt z czasem nie wspomni.
Pamiętajmy o Tych którzy odeszli, niech wiecznie są wśród nas.
autor
Duein
Dodano: 2007-03-21 07:36:51
Ten wiersz przeczytano 427 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.